Jedyna prawdziwa winiarnia klasztorna

Jestem wyszkolonym czeladnikiem winiarskim - i zakonnicą. Nasz klasztor jest jedyną winiarnią w Niemczech, która jest prowadzona przez zakonnice i w którą są one aktywnie zaangażowane.

  • Dla mnie, jako zakonnicy, największym wyzwaniem w branży winiarskiej każdego roku jest nowa interakcja między tym, co daje nam natura, a naszymi własnymi umiejętnościami i wiedzą.
    Opactwo benedyktyńskie św. Hildegardy

Jestem wyszkolonym czeladnikiem winiarskim – i zakonnicą. Nasz klasztor jest jedyną winiarnią w Niemczech, która jest prowadzona przez zakonnice i w którą są one aktywnie zaangażowane. Dla mnie, jako zakonnicy, największym wyzwaniem w branży winiarskiej każdego roku jest nowa interakcja między tym, co daje nam natura, a naszymi własnymi umiejętnościami i wiedzą. Jako hodowcy winorośli nigdy nie możemy całkowicie polegać na własnych umiejętnościach, ale zawsze jesteśmy zależni od tego, co dają nam winogrona. Dla mnie wino jest więc zawsze darem od Boga. I mając na uwadze ten cel - dobrą kroplę wina - można znieść wiele rzeczy.</p <p>Na przykład w weekend około 3 października 2007 r. W sobotę, spacerując po naszych winnicach, wciąż byliśmy pełni oczekiwania. Winogrona były złotożółte, zdrowe i pełne smaku. Ale potem nagle zaczął padać ulewny deszcz. Poniedziałkowy poranek był tragiczny! Skórka winogron stała się porowata i szybko pękła.

<p <p>Musieliśmy się spieszyć, ale nie było wystarczającej liczby pomocników do zbiorów. Dlatego z ciężkim sercem zdecydowaliśmy się po raz pierwszy na zbiory kombajnem, aby uratować jak najwięcej jagód. Później w piwnicy zdaliśmy sobie sprawę, że nie ma żadnej różnicy między winogronami zbieranymi ręcznie i maszynowo! W optymalnym czasie zbiorów liczy się jakość winogron i szybkość przetwarzania. Warto więc być otwartym na innowacje!

To, co nie ma żadnego znaczenia podczas zbiorów, ale ma znaczenie na targach wina: nasz wygląd! Jakiś czas temu – nasz klasztor był reprezentowany na ProWein ze wspólnym stoiskiem Rheingau – młody człowiek podszedł do nas zirytowany i zapytał, czy jesteśmy prawdziwi. Kilka minut zajęło przekonanie go, że w rzeczywistości nie jesteśmy przebrani. Trzeba było stłumić uśmiech. Ostatecznie spotkanie to zaowocowało bardzo miłą pogawędką o życiu w klasztorze i uprawie winorośli.

Kontakt