Hoflößnitz

To prawdziwa kolebka winiarstwa saskiego: w winnicy Hoflößnitz sascy elektorzy obchodzili swoje winobranie, tutaj wynaleziono słynną Sachsenkeule, a sama winnica ma 600-letnią tradycję winiarską.

Saksoński ród książęcy Wettynów przez pięć stuleci zarządzał winnicami w Lößnitz, a do XIX wieku dwór był centrum winiarstwa arystokratycznego i miejscem królewskich uroczystości.

Pierwsze wzmianki o nazwie „Hoflößnitz” pojawiają się w dokumentach z 14 stycznia 1622 roku. W 1650 roku książę elektorski Johann Georg I zlecił budowę pałacyku obok tłoczni, który nazwano Lust- und Berghaus. Jego syn, Johann Georg II, corocznie obchodził tu winobranie. Na dworze malarzem nadwornym był holenderski artysta Albert Eckhout, który ozdobił salę balową na piętrze 80 obrazami, wkomponowanymi w sufit kasetonowy, przedstawiającymi fascynującą faunę Brazylii. Dodatkowo, drewniane ściany sali oraz przylegające prywatne pomieszczenia pary książęcej ozdobione zostały malowanymi panelami. 

Jak wielką rolę wino odgrywało w życiu dworu w XVII wieku, najlepiej pokazuje mała książka winiarska, którą w 1667 roku napisał elektorski zarządca winnic i pisarz dworski Johann Paul Knohll w Hoflößnitz. Był to komentarz do „Kurfürstowskiego Saskiego Regulaminu Winnego” z dnia 23 kwietnia 1588 roku, który zawierał 24 szczegółowe zasady dotyczące prac w winnicach, wzbogacone o własne doświadczenia autora. Przez wiele lat stanowiła ona standardowy podręcznik dla saksońskich winiarzy.

Za panowania elektora saskiego i króla Polski Augusta Mocnego (1677–1733) organizowano polowania i wystawne festyny z winem, na które zapraszano towarzystwo myśliwskie.  W tym okresie powstał także Dom Winiarza, w którym znajdowała się specjalna piwnica do degustacji win – Kellerstube – zarezerwowana dla samego elektora.

W 1843 r. Hoflössnitz otrzymało status winnicy państwowej i pozostało nią aż do kryzysu w uprawie winorośli w Lößnitz, spowodowanego przede wszystkim pojawieniem się filoksery w 1889 roku. Tradycja uprawy winorośli została wznowiona w 1911 r., kiedy założono stację szczepienia winorośli.Tradycja winiarska została wznowiona w 1911 roku, kiedy to powstała stacja do szczepienia winorośli. Jej dyrektorem od 1916 roku był radca rolniczy Carl Pfeiffer, który jest uznawany za ojca ożywienia uprawy winorośli w Saksonii. Od 1913 roku rozpoczął on odbudowę winorośli w Lößnitz, wprowadzając nowe szczepy, a w 1916 roku przejął kierownictwo stacji szczepień winorośli, która w 1927 roku przekształciła się w Instytut Doświadczalny i Edukacyjny Winorośli. W czasie jego kadencji powstała także jedna z największych atrakcji: w 1931 roku na Hoflößnitz została wynaleziona tzw. „Sachsenkeule” – zielona butelka w kształcie maczugi, która miała na celu zwiększenie atrakcyjności win z Doliny Łaby.

Współczesna kontynuacja tradycji winiarskiej i winiarskiej jest realizowana przez założoną w 1998 roku Fundację Muzeum Winiarstwa Hoflössnitz, która prowadzi winnicę działającą zgodnie z zasadami ekologicznego rolnictwa, a także muzeum winiarskie i piwnicę winiarską. Winnica zarządza prawie ośmioma hektarami winnic, stosując kontrolowane zasady ekologicznego uprawy winorośli. Dawny pałac myśliwski i górski, będący rezydencją książąt, jest obecnie muzeum i mieści stałą wystawę poświęconą historii winiarstwa w Dolinie Łaby.

Godziny otwarcia

wtorek - niedziela: 11:00 - 17:00

Zwiedzanie z przewodnikiem:
sobota i niedziela: 11:00